İçeriğe atla

Lut Çölü

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Lut Çölü
Uzaydan bir görünüm
Yerli adıFarsçaدشت لوت
Coğrafya
Ülke(ler)İran
Koordinatlar30°15′50″K 59°14′28″D / 30.26389°K 59.24111°D / 30.26389; 59.24111
Uzunluk180 km (110 mi)
Genişlik320 km (200 mi)
Yüzölçümü51.800 km2 (20.000 sq mi)
İklimÇöl iklimi
Yağış miktarı50 mm
Wikimedia Commons
İran üzerinde Lut Çölü
Lut Çölü
Lut Çölü
Konum İran
KriterDoğal: vii, viii
Referans1505
Tescil2016 (40. oturum)
BölgeAsya-Pasifik
İran'ın biyo çeşitlilik haritası
  Orman step
  Ormanlar ve ağaçlık alanlar
  Yarı çöl
  Çöl düzlükler
  Step
  Tuzlu alüvyon bataklıklar

Lut Çölü, güneydoğu İran'da geniş bir tuz çölüdür.

İran iklim olarak Batı Afrika'daki Yeşil Burun Adaları'ndan başlayıp Moğolistan üzerinden Çin'in başkenti Pekin yakınlarına kadar uzanan Afro-Asyatik çöller kuşağının bir parçasıdır. Haritada yama gibi uzunlamasına olarak ön planda duran lekeler (dağ sırasına paralel) güneye doğru 300 kilometre kadar yer kaplayan kurumuş çöl gölleridir. Tropikal bölgelere yakın çöllerde yağışın büyük kısmı dağlık bölgelere düşer. Bu açıdan Lut Çölü canlı barındırmayan bir bölge olarak kabul edilmektedir.

İran coğrafyası dağlar tarafından etrafı sarılmış ve drenaj havzaları tarafından bölümlere ayrılmış bir platoyu içermektedir. Lut Çölü 480 km uzunluğu ve 320 km genişliği ile en büyük çöl havzalarından biridir[1] ve aynı zamanda en kurak ve sıcak olanıdır. Bir NASA uydusu İran'daki Lut Çölü'nün yüzeyinde 70.7 °C (159 °F) sıcaklık [2][3] kaydetmiştir; bu Dünya üzerinde kaydedilmiş en yüksek sıcaklıktır. Bu ve benzeri sıcaklık ölçümleri sebebiyle Lut Çölü dünyanın yüzey sıcaklığı en yüksek bölgesi kabul edilir.[3]

Lut Çölü'nde 2000 yıl öncesinde yöre halkı tarafından elle kazılmış yüzlerce su kuyusu bulunur. Bu kuyuların her biri yaklaşık 50 metre kadar derinlikte ve bir insanın geçebileceği kadar genişliktedir. Kuyunun zemininde akar bir su vardır ve kuyuyu kazanlar bu suyun kaynağına ulaşmak için dar tüneller inşa etmiştir.

  1. ^ Natural Wonders of the World. The Reader's Digest Association, Inc. 1980. ss. 117. ISBN 978-0-89577-087-5. 
  2. ^ Daniel Engber (30 Mayıs 2007). "The Ceaseless Buzzing of Kinetic Energy". Discover Magazine. 21 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2007. 
  3. ^ a b Tan Bodur (2021). "Megapixeller Dünya'nın En Sıcak Noktası". Popular Science (T), 105. s. 9. ISSN 2147-0960. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]